Sloop

Eerder bekende ik hier dat ik voorwerpen zielig kan vinden. Van sommige denk ik dat ze menselijke eigenschappen hebben. Ik denk het niet echt, maar weet ook niet wat het is. Bijvoorbeeld als ze erg lelijk zijn of kapot zijn en nooit meer gemaakt kunnen worden. Heb het niet met álle voorwerpen. Niet met een vork bijvoorbeeld, behalve als ik maar één zou hebben, maar ja, een vork gaat moeilijk kapot. Moeten voorwerpen met karakter zijn. Het eerste waarmee ik het had, was een typmachine, mijn eerste typmachine. Toen die volstrekt versleten was en ik een nieuwe kocht, liet ik hem nog een tijdje een hoekje staan. Om uit te rusten. Soms keek ik ernaar. Ik sla nu een heleboel voorwerpen over en kom bij mijn auto terecht. Toen ik die tien jaar geleden kocht, was die al behoorlijk oud, maar tien jaar heeft hij ontzettend zijn best gedaan. Soms liet hij de boel even hangen, maar dan kwam er weer zo’n montere man van de wegenwacht en kort daarna reden we weer verder, de auto en ik. Vorige week ging het echt niet meer. Hij bewoog alleen nog maar een beetje als ik rem en gas tegelijk hield ingedrukt. Dat hoestte hij zich een paar meter vooruit. In de garage wilden ze er niets eens meer naar kijken. Daar staat hij nu nog. In een koude hoek. Hij heeft zich al van het leven afgewend. Dadelijk gaat hij naar de sloop. Ik ga nog even afscheid nemen. We hebben samen immers heel wat meegemaakt. Europa doorkruist. Vaak langs zee gereden. Natuurlijk heb ik een nieuwe die ook erg oud is, maar daar kan ik nog niet over praten.