Spreker

Schaatsen uit het vet! Dat lees ik al een paar dagen. Misschien kan er morgen of overmorgen geschaatst worden. Ik kan het niet, nooit gekund, wel geprobeerd, met ontstellend negatief resultaat. Ik heb me erbij neergelegd, wat ik tijdens mijn pogingen het te leren om de haverklap deed, maar het kost me steeds meer moeite niet met ijspret mee te kunnen doen. Helaas zit een blijvende sportblessure me tergend in de weg, anders was ik heus wel op een stil slootje aan het werk gegaan. Ik voel lichte jaloezie wanneer ik mijn vrienden opgetogen naar bevroren water zie vertrekken.
Uiteraard zal het, misschien vanavond al, in praatprogramma’s op radio en televisie over de Elfstedentocht gaan. In omroepland kunnen ze bijna niet wachten erover te beginnen. 
Twee namen van vaste gasten bij zo’n onderwerp schieten me meteen te binnen. Erben Wennemars natuurlijk, van wie ik altijd het gevoel krijg dat ik volstrekt ongezond met mijn leven omga. Als hij over De Tocht der Tochten losgaat, voel je ijzige tegenwind en nauwelijks te harden lichamelijk ongemak. “Machtig mooi,” zal hij een paar keer zeggen.
Maar Erben is te verdragen, wat ik niet kan zeggen van Erik Hulzebosch, 2e bij de laatste Elfstedentocht in 1997. Er zullen weinig mensen in de wereld zijn die een tweede plaats zo hebben uitgebuit als deze Erik Hulzebosch. Hij is nog steeds te boeken als `spreker’. Volgens maakt het niet uit waarover. 
Lange tijd doemde hij een paar keer per week op in televisieprogramma’s  om leuk te doen en hardop mee te denken over welk thema dan ook. Zijn kracht zat ‘m vooral in zijn bonkige manier van praten en grappen die zo flauw waren dat iets fascinerends hadden.
Grauwe maand, januari, langdurig ook.