Springen

Tijdens grote opruimingen kom je ze altijd tegen: dingetjes die met de Koninklijke familie te maken hebben. Ik heb het over de opruiming van een huis of schuur. Ook al ben je republikeins tot in ieder vezel, hé, wat hebben we hier, een bierglas met Pieter en Margriet erop. Meestal zijn het lelijke voorwerpen en moet je goed kijken wie er zijn afgebeeld. Pieter en Margriet op dat bierglas lijken helemaal niet op de professor en de prinses, maar het had ook een accordeonduo uit de Vogelbuurt kunnen zijn. Maar goed, de huwelijksdatum staat erbij, want daarom was het glas er. 
Koektrommels, pindabakjes, klokken enzovoort die iets te maken hebben met de Koninklijke familie kopen we niet omdat we ze mooi vinden en een aanwinst voor het interieur, nee, vanwege, daar heb je het woord weer, verbondenheid, of zoiets. Of natuurlijk omdat je van curiosa houdt. Zelf heb ik een bloemenvaas van onze koning toen hij achttien werd en dus onze koning nog niet was. Zijn hoofd staat erop, lachend, naam (!) en leeftijd. Die vaas blijft in huis.
We zijn hierin bleke beginnelingen vergeleken met het Britse volk. Het afgelopen jaar was ik niet in Londen maar het kost geen moeite je voor te stellen hoe de meeste winkels eruitzien. 
Het huwelijk van vandaag is de gebeurtenis van het jaar en ook van het vorige en komende. Wat we hier een vriendelijk verschijnsel noemen, is daar cultuur. Het Engelse volk heeft het meer nodig dan wij. Toen in 2002 Willem-Alexander en Máxima trouwden was dat een feestdag, maar zoals altijd vierden de meeste Nederlanders feest voor zichzelf (oleehee!). De Britten dansen en springen en juichen om het bruidspaar. Het geeft hun hoop zonder dat het duidelijk is waarop.