Staat

Hier in de buurt wordt het vuilnis op maandag en donderdag opgehaald. Gisterochtend liep ik even door de buurt om de staat van het land te inspecteren. De restanten van pakjesavond geven een beeld. Het valt wel mee met alles – laat ik het zo samenvatten. En iedereen heeft ook nog genoeg tijd gehad om surprises in elkaar te knutselen, want ook hun hiernamaals lag en stond nu moedeloos in de openbaarheid. Ja, is altijd een moeilijk puntje. Zelf vind ik het jammer om ze weg te doen. Concreet voorbeeld: op de buitenkant van een kartonnen doos is de omslag van mijn laatste boek prachtig nagemaakt. Maar toch: weg ermee. Dat zeg ik niet zelf. Ik wilde het meenemen naar mijn werkkamer. `En dan?’ Ik antwoordde dat ik er af en toe naar kon kijken. Weer: `En dan?’ Er komt een moment waarop je niet meer weet wat er na `En dan?’ kan volgen en dat betekent het vonnis voor de prachtige surprise. Toen ik terugkwam van mijn kleine ochtendwandeling was die trouwens weggeplukt tussen het vuilnis. Er lopen ook andere vuilnisinspecteurs rond, want ook iets zegt over de staat van het land. Daar heeft het nagemaakte omslag van mijn boek trouwens niets mee te maken. Hoop ik. Een paar straten verder zag ik een huis dat geheel in de kerstverlichting was gezet. En nu druk ik me nog terughoudend uit. Zal me niet verbazen als in die straat deze week nog in de avonduren een vliegtuig landt. De rest van de dag vroeg ik me een paar keer af hoe alles er volgend jaar om deze tijd uitziet, maar misschien is het niet goed dat ik dat doe.