Stankverdrijver

In televisieland beginnen vakanties vroeg en eindigen wanneer je de herfst al een beetje kunt ruiken, de geheimzinnige geur van alles wat voorbijgaat. Vind ik niet erg, want voor de meeste uitzendingen heb ik geen belangstelling. Doet er niet toe, maar graag noem ik een uitzondering als Tussen Kunst & Kitsch. Daar ga ik graag voor zitten en na afloop is alle haast en druktemakerij uit mijn hoofd. 
Was blij gisteren in deze krant te lezen dat er ter ere van het 40-jarig bestaan tachtig pronkstukken uit het programma worden tentoongesteld. Ik kwam weer prachtige woorden tegen, zoals Gemaksdoos en Potpourribakje. Van het eerste kon ik me een voorstelling maken, van het andere had geen idee wat het was. In het programma wordt zo’n voorwerp dan met tere aandacht uitgelegd. Het Potpourribakje is een stankverdrijver, maar de expert laat het niet bij die vertaling, nee, we worden meegenomen naar de tijd waaruit het ding komt. En dan komt natuurlijk de waarde: 55.000 euro. 
Die toelichting van experts is verslavend. Zou ook iets voor mij zijn: “U hebt een mooie kan meegebracht. Aan de onderkant kunnen we zien dat die gemaakt is door Coenraad Huygen uit Leiden. Ik denk rond 1780. Wat de kan speciaal maakt is het roefertje boven het handvat. Ja, dat noemen we een roefertje. Daar stak men een klein lepeltje in. Hebt u dat lepeltje nog? Nee, jammer, want dat maakt de kan wel minder waard. Ook spijtig dat het roefertje niet het originele is. Dit is er later aan bevestigd. Met een origineel roefertje én het lepeltje zou je voor de kan al gauw 3500 euro moeten betalen. Nu schat ik de waarde op ja, wat zal ik zeggen? Met 60 euro mag u blij zijn.” 
Ja, ik mis het! Gelukkig is er veel sport.