Steden

Als er even iets mis gaat in mijn leven, weet ik niet altijd meteen hoe dat komt. Maar als ik iets heel erg fout doe, zie ik na een tijdje wel in waar de schoen wrong. Dat zeg ik nu wel, maar misschien moet ik ook wel enige maanden met mezelf in een evaluatiecommissie gaan zitten. Denk het niet, maar wellicht voor de zekerheid.
Liesbeth Spies leidde een commissie die zich moest buigen over wat er allemaal verkeerd ging bij het CDA. Ze schreef het rapport `Zij aan zijn werken aan herstel’, wat me een milde aansporing lijkt. Ik hoorde haar er zaterdagavond over praten, in het journaal en in Nieuwsuur, met als de meest tot nadenken stemmende zin: “Het CDA heeft van zichzelf verloren.” 
Losjes zette ze wat dingen op een rijtje: inhoudelijk deugde het bijvoorbeeld allemaal niet. Ik heb er last van dat ik niet altijd begrijp wat mensen in de politiek met `de inhoud’ bedoelen. Je hoort vaak: “Het gaat nu om de inhoud.” Ja, waar zou het anders om moeten gaan? Voorts liep er veel spaak in de omgangsvormen. Als buitenstaander zou ik zeggen: alles. Natuurlijk werd ook geblunderd bij de verkiezing van de lijsttrekker en alles wat daarna kwam.
Bestuur is inmiddels afgetreden, wat ik ook gedaan had als ik bestuur was. 
Eerder op de dag hoorde ik een CDA-prominent zeggen dat iedereen er de schouders onder moest zetten. Klinkt stoer, maar je moet wel weten waaronder. Mevrouw Spies zei dat er nog wel degelijk belangstelling bestaat voor het CDA, ook bij jongeren en bij, en nu volgt er iets merkwaardigs: de mensen in de steden. Echt waar, zo zei ze het: de mensen in de steden.
Als alles goed gaat, is Louis van Gaal binnenkort weer in het land. Het CDA kan hij er best even bij doen.