Stemwijzer

Regelmatig voel ik het voornemen wat zorgvuldiger `ergens in te gaan staan’ – die uitdrukking gebruik ik nooit, maar is er nu ineens, wat waarschijnlijk komt omdat ik iets aansnijd waarmee ik slecht uit de voeten kan.
Natuurlijk op de eerste dag van het jaar wanneer ik door de vroege ochtend loop. Dan denk ik: ik ga alles anders aanpakken. Dat `alles’ vind ik een paar minuten later veel te veel en dan beperk ik me tot: ik ga véél anders aanpakken. En een paar minuten later vraag ik me af: wát dan?
Ik heb het ook op mijn verjaardag, ook in de vroege ochtend. Dan kijk ik tijdens het scheren in de spiegel: hoe oud ben je nu geworden? Ja, dat weet ik natuurlijk wel, ik heb mijn geboortejaar onthouden, maar ik roep mezelf ter verantwoording. Dan neem ik me voor op het eind van de dag een lijstje te hebben van punten die beter kunnen. Hoeft geen lang lijstje te zijn. Als ik na een lange dag in bed ga liggen, ben ik dat lijstje vergeten, wat ik dan niet eens in de gaten heb. Een eigenschap van iets vergeten is dat je dus niet weet dat je dat doet, anders zou je het waarschijnlijk niet vergeten.
Een paar weken geleden dacht ik aan de verkiezingen van overmorgen. Natuurlijk maak ik rond een uur of acht mijn korte democratische wandeling naar het rode potlood, rechte rug, vastberaden voorwaarts kijkend. Maar ja, welke vakje kleur ik rood? Paar weken geleden wist ik zeker dat ik een studie ging maken van alle verkiezingsprogramma’s, nee, niet van alle, van de meeste. Natuurlijk zou ik ook in de weer gaan met de Stemwijzer, maar dat is ook nog niet gebeurd, bang dat er een partij uit zou komen waarvoor ik helemaal niets voelde.
Wat wil ik van de gemeente? Kom op, ik moet iets willen!