Sterk

Zondagavond was er in De Balie in Amsterdam een bijeenkomst waar de Deense cartoonist Kurt Westergaard te gast was. Negen jaar geleden beeldde hij Mohammed af met een bom in zijn tulband en sindsdien wordt zijn leven bedreigd. Hans Teeuwen zong daar: `Het vrije woord gaat nooit verloren, al vliegen kogels om je oren.’ Kogels waren er op ongeveer hetzelfde moment in een voorstad van Dallas, Texas, waar Wilders sprak. Hans Teeuwen heeft gelijk: het vrije woord gaat nooit verloren. Het is een van de grootste problemen van deze tijd. Vandaag vieren we vrijheid en bij vrijheid hoort ook vrijheid van meningsuiting. Bij ons thuis gingen de gesprekken vaak over onze grote en kleine samenleving. Onderdeel van onze opvoeding. Vaak viel het woord `edelmoedig’. Dat moesten we zijn, vonden mijn ouders. Daar hoorde ook bij dat je je mening niet altijd per se hoeft te uiten, niet uit lafheid, maar omdat jouw mening de mening van een ander te weinig ruimte geeft. Die vrijheid heb je. Uiteraard protesteerde ik: `Mijn mening heeft dus geen ruimte.’ Nee, dat was niet zo: mijn mening had in mij juist alle ruimte en kon daardoor zelfs groeien. Daar denk ik dagelijks over na. En telkens beland ik dan weer in een van de grootste problemen van deze tijd. Als een mening in jezelf groot en sterk genoeg is, kun je om die mening ook niet gekwetst worden. Als je gekwetst kunt worden, sta je niet stevig genoeg in je schoenen. Vrijheid is ook dat je op volle kracht in jezelf mag geloven. Dan heb je in principe alles wat je nodig hebt.