Sterren

Nooit gedacht dat ik Maarten van Rossem zou missen. Op televisie dus. Tijdje terug keek ik meestal naar De Slimste Mens en dat was dus inclusief Maarten van Rossem. Over al zijn kwaliteiten kan ik oordelen, maar ik vind dat hij veel helder kan uitleggen. To the point, zoals dat heet, en met een scherp onderscheid tussen informatie en gedachten over die informatie. Wordt meestal door elkaar gehaald en dan ben je al snel een rode draad kwijt. In die uitleg verpakt hij een wereldbeeld dat doorgaans weinig vreugdevol is en ook redelijk voorspelbaar, maar met die uitleg kan ik altijd wat. 
Ik pleit ervoor hem iedere dag een minuut of vijf zendtijd te geven, na het Journaal bijvoorbeeld. Of na een praatprogramma waarin over politieke standpunten werd gedebatteerd. Of gewoon in dat praatprogramma.
Paar maanden geleden gaf Sigrid Kaag van D66 te kennen premier te willen worden. Leek me een uitstekend idee. Nadat ze dat gezegd had, waren er veel interviews. Die las of beluisterde ik met genoegen. Dat genoegen was vrij intuïtief, maar het was er.
Maarten van Rossem legde uit dat het onzin was, dat iedereen dat wel kon zeggen. De premier komt uit de grootste regeringspartij en dat is D66 niet en zal het, volgens Van Rossem, binnen afzienbare tijd ook niet worden. Ik weet niet of ik het goed samenvat, maar denk het wel. 
Op zich mag Sigrid Kaag rustig zeggen dat ze premier wil worden. Ja, waarom niet? Ik wil best minister van Emotionele Zaken worden. Kan ook uiteenzetten waarom, maar ik word het niet, niet alleen omdat dat ministerie helaas niet bestaat.
Sigrid Kaag vindt, geloof ik, dat onze vlag gele Europese sterren moet krijgen. Ik vraag me niet meer af of we dat willen.