Stiltegebied

In het warenhuis zag ik een paar tafels met daarop speciale moederdagcadeaus. Mijn moeder leeft niet meer, helaas, maar het zou niet in me opkomen haar morgen een van die cadeaus te geven, niet alleen omdat ze het onzin vond als we iets aan Moederdag deden. Het zijn allemaal uitzonderlijk lelijke en nutteloze dingen, ik kan de meeste ervan niet eens beschrijven. Ja, de geurkaars natuurlijk wel, maar ik heb geen zin het over de geurkaars te hebben. Dat de geurkaars bestaat is al erg genoeg. 
Tussen die tafels staat een rek met kaartjes die je bij het cadeau kunt stoppen. Op de meeste ervan valt te lezen: Voor de allerliefste moeder. Die woorden zijn dan bijvoorbeeld over een hart afgedrukt, met bloemen eromheen en vrolijke vogeltjes en lieveheersbeestjes, en dat alles in vrij smakeloze kleuren, dus vooral bedoeld voor moeders met een hardnekkige Bulgaarse smaak. Daarbij denk ik ook: kan het kind van die moeder die woorden niet zelf opschrijven, als het tenminste een kind is boven de peuterleeftijd? En dan er voor mijn part iets teders bij tekenen. Kom op, wat meer moeite mag best.
Ze zijn klef, die kaarten.
Maar ja, het wordt toch een zondag met kleffe momenten, want in de avond is er weer Boer Zoekt Vrouw te zien. Ik hoor het al de hele week op de radio aangekondigd, door de presentatrice die altijd zo dwingend, hard en over de top praat dat ik er náár onrustig van word. Ik had een dagdroom waarin ze veroordeeld werd tot een forse taakstraf in een afgesloten stiltegebied. Al een paar keer heb ik haar horen kraaien: “Ze willen liever niets anders dan verliefd worden!” Ze heeft het dan uiteraard over de boeren. Ik geloof dat er niemand over die woorden nadenkt. Nou, ik wel.