Storm

Gisterochtend hoorde ik weerman Marco in een radioprogramma dat hij geen chocola van het weer kon maken. Zoiets hoor ik graag. We hoeven niet per se van alles chocola te maken en ik keek naar buiten, naar de frisse zomerregen.
Vandaag is er ook van alles met het weer aan de hand, want er komt een magnetische golf op ons af. Van zeer grote hoogte met honderden kilometers per uur. Die golf kan een geomagnetische storm veroorzaken. 
De berichten hierover heb ik met volle aandacht gelezen, maar ik kan er geen chocola van maken. Die magnetische velden duwen het poollicht in de richting van het zuiden. Misschien kunnen we er hier ook een beetje van zien, maar waarschijnlijk niet. O ja, elektriciteitscentrales kunnen last van de vreemde storm krijgen. Maar ook hier: geen chocola!
Ik houd van dat soort informatie. Er hangt een geheimzinnige spanning in de lucht.
Een groot deel van mijn leven wilde ik meemaken wat Kuifje in zijn avonturen allemaal overkwam. In het tiende boek, De Geheimzinnige Ster, komt er een meteoor op de aarde af. Om twaalf over acht in de ochtend vindt er een botsing plaats. Kan het einde van de wereld betekenen, maar dat is niet het geval. De meteoor belandt in de Noordelijke IJszee. Kuifje erheen natuurlijk.
Valt me op dat we nooit echt hinder van zulke verschijnselen hebben. Zo’n meteoor komt nooit neer op het hoofdkantoor van de belastingen of een ander ongezellig gebouw. Altijd in zee of een woestijn. Van die geomagnetische storm merken we vandaag waarschijnlijk ook niks. Die waait niet door het vergaderzaaltje van de heer Remkes. Als ik het goed begrijp is het daar min of meer de hele tijd `een Poolse landdag’. Een vreemde wind kan dan voor wonderen zorgen.