Streep

Natuurlijk keek ik ook vaak naar de dodenherdenking op de Waalsdorpervlakte,  diep in gedachten en met ontzag. 

Er is geklaagd over een lid van de erewacht dat te dik is. Hij mag daar niet meer staan, maar is verbannen naar de catering. Ik vraag me af of de catering de beste plek is voor te dikke mensen, maar wat ik me nog meer afvraag is hoe het zit met die klachten. Ik denk: je bent als kijker dan toch bezig met het herdenken van doden, maar blijkbaar zijn er ook die de erewacht nauwlettend in de gaten houden en dat niet alleen, nee, ook nog klagen. 

Nederland is een klaag- en zeurland en dat is het al veel te lang, een land ook vol lange tenen. En dan maar proleterig zaniken op Facebook of andere sociale media. Maar goed, er wordt naar geluisterd. 

De dikke erewachter is van slag. Ik verwacht hem vandaag of morgen in een praatprogramma en hoop dat hij dan niet zegt dat binnenkort mensen met een hazenlip ook niet meer mee mogen doen, want dat heb ik al in een paar kranten gelezen en hem ook in een radioprogramma horen verzuchten. Hazenlip is iets anders dan dikke buik, maar zijn droevige verongelijktheid begrijp ik. 

De voorzitter van de vereniging Erepeloton Waalsdorp relativeert de gang van zaken door te zeggen dat het `een kwestie van esthetiek’ is. Zo lust ik er nog een paar. 

Het lijkt een klein incident, maar dat is niet zo. De demonisering van de te dikke mens is begonnen. Weldra worden ze van de buis geweerd (De Leeuw, Terpstra, dat soort). Ook geen afbeeldingen van dikke mensen (smulpapen) meer op papieren zakjes waarin delicatessen worden verpakt. Er komt ook een streep door hun demotiverende aanwezigheid in restaurants.  Speciale kampeerterreinen. En zo voort!