Superkwaliteit

Altijd als ik een interview lees met de topvrouw van PostNL, Herna Verhagen, voel ik optimisme dat ik daarvoor niet kende. De foto die erbij afgedrukt staat, helpt ook enorm: de zomerzon is in haar neergedaald. En onder de topvrouwen heeft ze de beste topvrouwenlach.
Nu ook weer. Ik lees een gesprek met haar over de pakketbezorgers, Die gaan door het bedrijf voortaan beter verzorgd worden, met vaste contracten en zo. Mits ze kwaliteit leveren natuurlijk, want uiteindelijk gaat het om de consument. Die stelt immers hoge eisen, althans volgens Herna Verhagen. Zelf ben ik ook consument, ook al probeer ik daar niet de hele dag bij stil te staan, want dan krijg je zo’n consumentenkop. Ik heb het gevoel dat mijn eisen niet torenhoog zijn. Laat ik die zo samenvatten: als ik een pakje verzend, wil ik dat het de volgende dag op de bestemming arriveert. Omgekeerd ook: het schenkt me voldoening als ik op tijd een pakje ontvang dat de dag ervoor naar mij is gestuurd. Het zijn dus maar twee eisen, die broertje en zusje zijn.
Herna Verhagen ziet dat anders. Als de pakketbezorger een afwasmachine aflevert, neemt hij de oude mee. Ik merk dat ik vaag dankbaar knik, maar tegelijkertijd denk: bestel ik een afwasmachine per post? Misschien moet dat binnenkort. Maar sluit de pakketbezorger het apparaat dan ook aan? En als de afwasmachine een kleine verbouwing van mijn aanecht eist, wat dan? Als ik Herna Verhagen goed begrijp – weet ik niet altijd zeker – doet de pakketbezorger dat allemaal. Hij is in haar gedachtegang een supermens dat superkwaliteit levert. Ja, dan snap ik zo’n vast contract wel!
Herna Verhagen wil ook dat de pakketbezorger meteen doorloopt naar de keuken, één keer per week, naar de koelkast om precies te zijn en die dan vult. Of dat dan gaat naar eigen inzicht van de pakketbezorger of dat ik er zelf ook iets over te zeggen heb, is me nog niet duidelijk.