Swingend

De aankomst van Sinterklaas, de intocht, wil ik graag als een belangrijke gebeurtenis blijven beschouwen. Lukt me niet eens te doen alsof ik dat niet vind. Daarom zette ik zaterdag aan het einde van de ochtend de televisie aan.
Vorige week was ik niet in de gelegenheid het Sinterklaasjournaal te zien, dus ik had geen idee welke problemen er speelden. Dat die er waren, wist ik natuurlijk wel. 
Dieuwertje maakte die in een behapbaar tempo duidelijk: het Grote Boek was nog niet gevonden, een verblijfplaats van Sinterklaas ook niet en alsof dat nog niet genoeg was, leek de stoomboot niet naar Gorinchem te varen, zoals afgesproken. Ook naar Arnhem en Nijmegen en zo veel andere plaatsen, maar eerst naar Gorinchem.
Dieuwertje zei: “Normaal maken we ons geen zorgen, maar…” Er was veel `maar’ rond de aankomst. 
Paar jaar geleden benaderde ik deze gang van zaken conservatief: waarom al die kwesties? Gewoon stoomboot, kade, burgemeester, paard, zwaaien en ‘s avonds schoen. Daarmee was ik opgeroeid en ik vond álles adembenemend.
De kinderen van nu hebben van hun ouders meegekregen dat iedere beleving zo intens mogelijk en ook graag buitengewoon moet zijn. Ik ga behoedzaam om met het woord `beleving’, maar hier kan ik er niet onderuit.
Natuurlijk kwam alles goed. Dat is het fijne van het kijken naar Dieuwertje. Ze zegt vaak dat ze er niet veel van snapt, maar door hoe ze dat kenbaar maakt, laat ze ons weten dat het ook niet altijd hoeft, alles snappen. Rustig afwachten, dat is het belangrijkste.
Sinterklaas heeft een en niet al te oude uitstraling, wel in kledingkeuze en beharing, maar verdere gedraagt hij zich dynamisch, soms zelfs licht swingend. Wel jammer dat hij vaak “Hallootjes” zegt.