Tafelvoetbal

In Nederland zijn de mooiste beroepen van de wereld te vinden. Wat bijvoorbeeld te denken van een werkgelukcoach. Geruststellend te weten dat die bestaan. 
Ik las een artikel over baaldagen en daarin komen werkgelukcoaches aan het woord. Veel mensen vinden de zaterdag een aangename dag, daarom is er alle ruimte even bij de baaldag stil te staan, want voordat je er erg in hebt is het weer maandag.
Nuttig is het bijvoorbeeld tussen de bedrijven door iets heel anders te doen. Potje tafelvoetbal spelen of `een gezellige collega’ bellen. Laatste is in mijn beroep moeilijk. Ken wel gezellige collega’s, maar als je die zomaar belt, vinden ze dat storend, want ze zijn aan het werk. Heb ik zelf ook, zeker als iemand belt die zegt even te willen bijkletsen. Angstzweet breekt me dan uit en als het gesprek eindelijk is afgelopen (bijkletsen is een heel karwei) komt er de rest van de dag van werken niets terecht.
Van twee adviezen maakte ik een notitie. Het eerste is dat ik moet denken als een geluksvogel. Wil zeggen dat je altijd iets positiefs ziet in een negatieve ervaring. Op de baaldag dus, maar als voorbeeld geeft de coach: je wordt tijdens een overval in je arm geschoten. Dan moet je blij zijn dat je geen kogel in je hoofd hebt gekregen. Raar voorbeeld. Niet iets wat je dagelijks meemaakt op je werk, maar ik begrijp wat de bedoeling is. Ik kreeg zojuist een aanslag van de belasting waarvan ik schrok, maar ik moet blij zijn dat het bedrag niet nog hoger is. Dat is denken als een geluksvogel. Ik piep er zelfs beetje bij. 
Belangrijkste advies: begin met de taak waar je het meest tegenop ziet. Dat weet ik nooit precies, maar je slaat veel tijd stuk als je daarover na gaat denken.