Tegel

Misschien onbelangrijk, maar ik vind het geen sterke naam, Nieuw Sociaal Contract. Er zit geen onthoudbaar ritme in. De afkorting, en natuurlijk gaat de naam afgekort worden, lijkt erg op de Nijmeegse voetbalclub, maar die afkorting is verder prima, ook door de E in het midden. Maar goed, kleinigheidje.
Het interview met Pieter Omtzigt dat we gisteren lazen, is er een om over na te denken, en daarom is het een zinnig gesprek. Er werd ook minstens één fascinerende vraag gesteld: “Hoe gaat u ervoor zorgen dat u niet zo groot wordt als peilingen voorspellen.”
Als er over een tijdje een boek wordt geschreven over het politieke landschap van deze jaren, boek om naar uit te zien, verdient deze vraag een heel hoofdstuk. Ik denk dat die nog nooit aan een ambitieus politicus is gesteld.
Blij mogen we zijn dat hij het heeft over de noodzaak van een goed bestuur in Nederland, wat volgens mij iets anders is dan goed management, besturen is niet hetzelfde als regelen.
Het is aangenaam op de vroege maandagochtend allemaal goede bedoelingen mee te maken, een weldadige zomerbries in een stille groene tuin waar het nog een beetje ruikt naar het onweer van een uur geleden.
Toen ik het uit had, vroeg ik me toch af wat ik allemaal gelezen had. Ging het ook over zorg, onderwijs en veiligheid? 
Later merkte ik dat er één inzicht stevig was blijven hangen. Ging niet eens over politiek. Ja ook, maar veel is politiek. Was een reactie op het geëtter van Henk Kamp over de mentale gesteldheid van Omtzigt. Had hij geen last van: “Dingen raken je als je zelf vindt dat er een grote kern van waarheid in zit.”
Voor op een tegeltje boven het bed van iedereen die zich om de haverklap enorm gekwetst voelt.