Teiltje

Voor en achter het huis staan planten, in potten, ter vervanging van een tuin waarvoor hier geen ruimte is. Die planten moeten water krijgen, want ze hoeven natuurlijk niet dood. Misschien heeft op dit moment harde regen het land doorweekt, maar terwijl ik dit schrijf adem ik een hittegolf in. De planten dus ook. 
Met de planten achter het huis ben ik alleen. Ze staan op een binnenplaatsje waar niets gebeurt en nooit iemand is. Niemand slaat me gade terwijl ik ze water geef (en ook zacht toespreek: “Toe maar jongens, drink maar lekker.”) Aan de voorkant ligt dat anders. Dan bevind ik me in de publieke ruimte. Misschien moet ik daar anders omgaan met het water, in ieder geval zuiniger. Niet dat ik dat aan de achterkant niet doe, ik ken mijn verantwoordelijkheid, maar daar kijk ik niet op een druppeltje. Aan de voorkant luistert het nauw. Ineens kan er een controleur van waterschappen voor me staan: “Wat zijn we hier precies aan het doen?” En natuurlijk zijn er mensen uit de buurt die fel tegen elkaar mompelen: “Moet je Verbogt zien! Alsof het water ons op de rug groeit.”
Ik denk na over een efficiënte aanpak. Als ik douche terwijl ik in een teiltje sta, kan ik het water natuurlijk opvangen, mits ik niet te lang douche. (Is een controleur van waterschappen ook bevoegd je de deur in te trappen en je onder de douche vandaan te slepen?) Met dat teiltje kan ik dan naar de planten lopen, maar hoe is te zien dat het douchewater is? Ja, er zit wat schuim in, maar dat kun je alleen vaststellen als je er boven gaat hangen, en wie doet dat? Maar ik kan moeilijk roepen: “Dames en heren, even opletten! Dit is water dat ik al gebruikt heb! Echt waar!” 
Kunnen planten tegen doucheschuim?