Tekort

Goed te lezen dat de NS de afgelopen jaren in de herfst beter presteerde dan voorheen. De NS stelt dat zelf vast. Toen ik dat in de krant zag staan, voelde ik lichte bezorgdheid. Het is een evaluatie die makkelijk tot verslapping kan leiden. We kennen het ook van onszelf: iets gaat minder goed en dan vinden we nonchalant dat de boog niet altijd gespannen kan zijn. 
Vorige maand was het nauwelijks herfst, maar door de sensationele zomer deed zich al een beetje bladval voor. Wij, treinreizigers, weten dat we dat woord in grote letters in onze agenda moeten zetten. Iedere afspraak dienen we in flexibiliteit te verpakken. Maar vorige maand viel het mee. Ik denk dat ik een keer of tien in de trein zat. Het ging soms wat trager, maar niet zo dat ik een paar uur later op mijn bestemming kwam. Slechts één keer viel er een trein uit vanwege een kapotte bovenleiding en één keer door een wisselstoring, maar ja, thuis had ik soms ook een wisselstoring en minstens een ochtend een kapotte bovenleiding.
Oktober komt op gang. De NS is preventief behoorlijk in de weer en smeert op sommige trajecten de rails in met een mengsel van aardappelzetmeel, zand en metaaldeeltjes. Kan me niet voorstellen dat ik het goed begreep en las het bericht nogmaals. Staat er echt: aardappelzetmeel. Mengsel maakt de rails minder glad. Treinen kunnen hier immers geen gladde rails aan. In de rest van de wereld wel, geloof ik. 
Ben zo benieuwd hoe iemand op aardappelzetmeel komt. Misschien thuis achter het fornuis, leuk recept met aardappelzetmeel en ineens vreugdesprongetje: moet op de rails! 
Ik ben geen pessimist maar hoor toch al omroepen: “Vandaag helaas geen treinverkeer wegens tekort aan aardappelzetmeel.”