Tintelend

Deze week kocht ik voor het eerst sinds lange tijd het Franse tijdschrift Paris Match. In de tweede helft van mijn middelbare schooltijd was het soms verplichte lectuur in de lessen Frans. Daarna kwam het me nog maar zelden onder ogen. Ja, ik trof zo nu en dan een exemplaar aan op een logeeradres en dat las ik dan geïnteresseerd. Er stond altijd veel in. Op de voorkant van het nummer van deze week is een foto van Brigitte Bardot te zien. Daarom trok het mijn aandacht, terwijl ik nog maar zelden aan haar denk. Op de foto kijkt ze ons niet echt vrolijk aan, tikkeltje loensend, lijkt het. Ze heeft haar armen over haar borsten geslagen. Had ze dat niet gedaan, dan waren die borsten te zien geweest, wat verder geen probleem is, maar zo is het spannender. De foto is uit 1967, ze is 33 jaar. De reden waarom ze nu op het tijdschrift staat, is dat ze volgende maand 80 wordt. De foto zal de wereld destijds ook al mooier hebben gemaakt. Daarom bestond Brigitte Bardot immers: om iets aan het stramme nieuwe tijdperk te doen, zeg maar wat de rock-’n-roll ook deed. De eerste keer dat ik op een foto van haar stuitte (dat is het woord, een explosieve gebeurtenis) was ik een jaar of tien. Ik ken ieder tintelend detail ervan, maar heb er geen woorden voor. Het was een foto uit de film `Et Dieu crea la femme’, uit 1956. Nog nooit had ik een vrouw gezien die zich zo manifesteerde. De wereld werd meteen groter, geheimzinniger en vooral intenser en ik begreep ook dat er voor héél veel nog een lange, lange weg te gaan was.