Troostrijk

Graag had ik geweten dat het gisteren Wereld Pinguïn Dag was. Er zijn heel veel dagen voor iets, De Dag van het Brood of Complimentendag of De Dag van de Koortslip, weet ik meestal ook te laat, maar daar raak ik verder niet bedrukt van. De Wereld Pinguïn Dag is natuurlijk iets anders. De pinguïn vind ik een van de leukste dieren die er bestaat. Voor bijna alle dieren voel ik sympathie, maar voor de pinguïn kan men mij wakker maken.
Ik heb een abonnement op de dierentuin en als ik er voorbij fiets, ga ik vaak even naar binnen om te zien hoe het met de pinguïns gaat. Er is nooit veel nieuws aan de hand, maar het is aangenaam dat vast te stellen. Even voor hun verblijf zitten en gewoon maar kijken. Mijn humeur is doorgaans in orde, maar het wordt er nog beter van. Dikwijls zie ik er mensen die daar met dezelfde instelling zijn. We knikken even naar elkaar, vol begrip. Een gesprekje is verder niet nodig
Ik maak zo nu en dan afspraken in de dierentuin, over een project of over vage plannen, en het is weldadig die bespreking te hebben tijdens een wandeling tussen de dieren door. En dan bij voorkeur wat vroeg op de dag wanneer er nog niet al te veel mensen zijn. Je loopt door een andere wereld, ver weg van het gezeur van alledag. De vergadering sluit je dan af bij de pinguïns: wat je ook besproken hebt, het is allemaal goed.
Uitleggen waarom de pinguïn zo aantrekkelijk is, hoeft uiteraard niet. Even een filmpje op internet kijken, klaar. Er zijn ook lange films, ik heb ze binnen handbereik. Je gaat er anderhalf uur voor zitten en daarna is het leven de rest van de dag een koud kunstje. Troostrijk, dat is het ook. Je hoeft niet eens te weten waarom je troost nodig hebt.