Uitdaging

Was in zekere zin aangenaam de week te beginnen met een interview met onze premier waarboven stond dat we in een gaaf en lief land leven. De maandag kan beroerder starten. Maar ja. Van nature ben ik melancholiek, maar ik heb meestal wel een goed humeur. Ook ben ik in hart en nieren een optimist, maar dat ik ons land gaaf en lief vind, nee. Goed en dapper dat de minister-president het zegt, want misschien ziet hij meer dan andere landgenoten en graag hoor ik daar zoveel mogelijk over. Maar je moet werkelijkheid en wenselijkheid natuurlijk niet al te losjes door elkaar halen.
Er stond in ieder geval veel in om over na te denken. En dat deed ik terwijl ik een ommetje door de buurt maakte, gespitst op lieve en gave uitingen, wat daar heb ik warme aandacht voor.
Opmerkelijk dat de premier zegt dat het merendeel van zijn vrienden niet in politiek geïnteresseerd is en nauwelijks in de gaten heeft dat hij zo nu en dan een persconferentie geeft. Kan hem niet schelen, begrijp ik. 
Je kunt zeggen: dat is juist prima, zo’n vriendengroep is verfrissend en verzet de zinnen. Zelf zou ik het toch lastig vinden vrienden te hebben die geen enkele betrokkenheid voelen bij wat ik doe. Zeg ik niet omdat ik dat belangijker wil maken dan het is, maar wat je met hart en ziel doet, bén je toch ook voor een groot deel. Je wilt er soms toch ook over práten. Anders is het alleen maar een baantje, een bezigheid. 
Misschien is het zo bij de premier: meer een beroep (`uitdaging’) dan een ideologische missie. Je kunt je afvragen waarbij een samenleving die gaaf en lief moet zijn of worden, meer baat heeft. Woord om altijd goed tot je te laten doordringen, samenleving. Is wat anders dan een bedrijf.