Uiten

Als Nederlanders worden geprezen omdat ze overal een mening over hebben, ben ik geneigd daar geen mening over te hebben. Nou ja, geneigd, ik doe mijn best, maar dat lukt niet, want ik ben zelf ook Nederlander.
Heb ik mening over het thema van het Eurovisie Songfestival dat volgend jaar nog meer toeristen trekt dan we kunnen verdragen? Ja toch? Begint mijn mening over het thema met een mening over het Eurovisie Songfestival zelf? Ik geloof dat mijn mening is dat ik daarover geen mening heb. Is geen mening hebben ook een mening? 
Eergisteren werd het thema bekend. Dat is, we weten het allemaal: Open up. Wat zou ik daar zonder toelichting over gedacht hebben? Maar gelukkig is die toelichting er wel. Die komt van Sietse Bakker, Executive Producer Event, wat me een functie lijkt van absolute wereldklasse. Zijn toelichting: “We hebben gezocht naar een thema dat vertelt waar Nederland voor staat: een land met een open blik naar de wereld, waar we onze mening – met respect voor elkaar – niet onder stoelen of banken steken.” 
Zijn toelichting is nog langer en positiever, maar ik bleef aan dat begin haken, wat komt doordat ik me de laatste tijd meer dan ooit afvraag: waaróm al die meningen? Niet de meningen zelf, het is goed als je die hebt, maar dat je ze voortdurend moet uiten! Als je over een kwestie in gesprek bent, ja, dan kan het productief zijn als we elkaars meningen kennen. Maar al die meningen zomaar? Wat veroorzaakt de mening van mijn buurvrouw over het vernieuwde uiterlijk van Rob Jetten? Als ik hem vandaag aan het woord zie, denk ik dan aan haar mening?
Getuigen onze meningen van respect voor elkaar? Loop eens door de buurt, door de sociale media. Graag stoelen en banken!