Uitgangspunt

Twee jaar geleden was de heer Remkes (`brandjesblusser’) voorzitter van een commissie die zich boog over de stikstofkwestie. Titel eindrapport: Niet alles kan overal. Ik weet nog dat ik dacht: graag was ik daar zelf mee gekomen. Kraakheldere woorden die werkelijk in iedere situatie enorm bruikbaar zijn. Soms schiet het zinnetje me in de vroege ochtend te binnen. Terwijl ik met scheerschuim in de weer ben, probeer ik structuur aan te brengen in de dag die volgens mij veel te vol is. Dan zeg ik het gewoon hardop en aandachtig, tegen mijn ingeschuimde hoofd: “Niet alles kan overal.” Het lucht op en maakt je sterk. 
Heb een paar van die zinnen. Op de middelbare school hadden we een leraar klassieke talen, een pater, die het nauwelijks te verdragen vond als je hem wat vroeg. Toch probeerden we het soms: “Pater, kan…” En dan onderbrak hij je al, hij zei: “Het zal wel kunnen, maar het zal niet gaan.” Vond ik toen geen bruikbare informatie, later wel, nog steeds, bijvoorbeeld als ik aan het begin van een karwei sta en me van alles afvraag over een aanpak.
Maar Niet alles kan overal is beter. Of het een goed uitgangspunt is voor een gesprek met ziedende boeren, weet ik niet. Ik denk ook dat half augustus laat is. Dan wil de heer Remkes met zijn gesprekken beginnen. Volgende week start hij met diep nadenken. De Kamer gaat met vakantie en begin september weer aan het werk. Dan heeft de brandjesblusser al veertien dagen met de belanghebbenden van gedachten kunnen wisselen. Ik denk dan toch: het zal wel kunnen maar het zal niet gaan. De vicevoorzitter van de hardste boerenactiegroep wil niet `voor Piet Snot’ aan tafel zitten. Stevige ouderwetse typering: voor Piet Snot. Dan weet je genoeg.