Uitgeven

Toen een paar jaar geleden een monteur vaststelde dat de verwarmingsketel voorgoed kapot was, stelde hij voor dat ik een andere kocht, en niet zomaar één: “De Rolls-Royce onder de verwarmingsketels.” Klonk goed. Weekje later kwam hij die installeren, met een collega die van ontzag voor het apparaat niet meer kon praten. 
Sindsdien is er met de Roll- Royce altijd wel iets aan de hand. Hoe ik het moet noemen, weet ik niet, maar ik vat het zo samen: hij verwarmt niet. De monteur schudt telkens vertederd het hoofd en zegt dat `het eigenlijk niet kan’. 
Hoe dan ook: ik verwacht al ruim een jaar dat er een ambachtelijke knal door het huis klinkt en dat ik dan een nieuwe verwarmingsketel moet kopen. Ik heb gehoord dat het over een paar jaar niet meer mag, maar over een paar jaar is over een paar jaar.
Gisteren las ik een artikel van een econoom. Het ging over sparen en ik snapte er niets van behalve de conclusie dat sparen helemaal geen zin heeft. Uitgeven, daar gaat het om.
Terug naar de verwarmingsketel. De Rolls-Royce moet ik binnenkort vervangen en dat kan ik want ik heb daarvoor geld opzij gezet. Zo heet het: geld opzij zetten. Dat is iets anders dan sparen. `Ik spaar voor een verwarmingsketel’ is niks. 
In mijn kindertijd kreeg ik op mijn verjaardag altijd geld van een tante. Ze zei: “Dat is voor je spaarpot.” Zelf dacht ik aan een avontuur van Kuifje. De spaarpot vond ik een saaie voorziening. Ja, ik kon `later iets leuks’  kopen. Maar wanneer `later’ begon, geen idee, en `iets leuks’ wilde ik graag meteen hebben. Ik voelde fel verzet, maar daar kon ik niets mee. Heb ik nog steeds. Ook daarom wil ik de econoom begrijpen, terwijl ik wéét dat me dat niet lukt. Zou me opluchten.