Uitgeven

Lees je weer een artikel waarin staat dat `de consument’ niet eerder zo somber is geweest. Gaat dan over het vertrouwen in de economie. Is dus laag.

Vind ik altijd zo’n logge aanduiding: dé consument. We zijn het allemaal, dé consument. Er bestaan geen mensen die niet consumeren, iedereen natuurlijk op geheel eigen wijze, maar je komt er niet onderuit.
Andere uitdrukking die me altijd vaag irriteert: de hand op de knip houden. Zie ik meteen voor me, de knip en een zuinig handje dat die knip fel dichthoudt. We weten wat er met de knip wordt bedoeld. De portemonnee in het algemeen, maar genoemd naar een bepaald type. Je sloot het met een simpel maar doeltreffend mechanisme dat knip ging heten. Weet niet zeker of dit waar is, maar lijkt me wel. Ik zie die portemonnee niet zo vaak meer, in ieder geval minder vaak dan nog niet zo lang geleden. Iemand met een knip heeft, in mijn herinnering, altijd een kordate manier van doen.
Zwaarmoedig beeld: sombere consument met de hand de knip. Dan moet er maar snel meer zomer in de lucht komen. 
Ik lees echter dat het niet zo is! De meeste sombere consumenten gaan door met lekker geld uitgeven. Niks hand op de knip. Is maar goed ook, want te veel handen op knippen zijn schadelijk voor de economie. Dat laatste begrijp ik zonder het sterk te kunnen uitleggen.
Ik ben nog steeds geen sombere consument. Heb vaak periodes gekend waarin dat zo zou moeten zijn, meestal door eigen schuld. Soms, ver weg in de vorige eeuw, besloot ik uitgaven op te schrijven, in de hoop de boel in de hand te houden. Al gauw vergat ik overbodige uitgaven zogenaamd te noteren. Ik lachte mezelf uit. Kan geen kwaad als je sombere consument dreigt te worden.