Uitkijken

Het is een vooroordeel, min of méér, ik weet het: ik schrijf hier vaak dat je als fietser het meest moet uitkijken voor mannelijke medefietsers die een rugzak om hebben, een koptelefoon op en een hoofd dat kaal is geschoren of bijna kaal. Als het even kan, rijden die je het fietspad af of het fietsgedeelte van een weg die geen fietspad heeft. Iedere keer als ik dat denk, besef ik dat het een vooroordeel is, maar ik word op dat moment wel van de weg gereden door een (bijna) kale mannelijke medefietser met een rugzak om en een koptelefoon op. En dan vraag ik me af of ik van het vooroordeel geen vol oordeel kan maken. 
Maandag reed ik fietsend een smalle brug op en werd ik ongeveer omver gereden door een fietser die me razendsnel passeerde, een man met kort stekeltjeshaar, een rugzak om en een koptelefoon op. Ik riep geschrokken en nijdig: “Hé Pipo!” Hij stopte een meter of vijf voor me, draaide zich om, zette zijn koptelefoon af en schreeuwde: “Zei je wat, kankerklootzak?” Ik was hem inmiddels op korte afstand genaderd en zei: “Ik riep of je niet kon uitkijken!” Zonder dat ik het had besloten, liet ik `Pipo’ achterwege. De man raadpleegde zijn horloge, draaide zich weer om en vervolgde zijn weg, razendsnel als zojuist. 
Wegens tijdgebrek sloeg hij me niet in elkaar. Misschien is dat ook een vooroordeel en had hij best even rustig met me van gedachten willen wisselen over de verkeersituatie waarin we verzeild waren geraakt. 
`Pipo’ is een lekker woord om kwaad te roepen, niet al te erg ook. Ik lees dat Geert Dales als voorzitter van 50Plus haatbrieven kreeg waarin hij met Pipo werd aangesproken. Ik begrijp dat bedoeld werd: rat. `Pipo’ mag niet te algemeen worden!