Uitsmijter

Iets losser mag ook wel! Dat denk ik als ik voorbij de kassa van de supermarkt ben en zie ik dat een levensmiddel in het wagentje heb laten liggen en niet afgerekend. Misschien is `losser’ niet het goede woord, maar ik ga met dat levensmiddel terug. De caissière is met een andere klant bezig en ik wacht tot ik kan zeggen wat ik vind dat ik moet zeggen. Ik reken niet op een compliment, maar daar doe ik het ook niet voor. 
Ik geloof niet dat ik een Brave Hendrik ben en mijn intimi vinden dat vast ook niet, maar hierin wel. Heb ik van huis meegekregen: altijd eerlijk zijn. Mét de toevoeging “ook als het niet makkelijk is”. Daar in de supermarkt vraag ik me heus wel af wie er in dat machtige bedrijf wakker ligt van een pak crackers, maar toch. 
In een café of restaurant ook. Het komt voor dat er iets niet op de rekening staat. Dat zeg ik dan. Ik voel me daar goed bij. Iets ligt er niet aan mij. Wat dat `iets’ is, kan ik niet meteen zeggen en het is ook maar een ietsepietsie iets, maar toch: iets.
Momenteel staat er een plastic tas propvol `bonnetjes’ naast mijn bureau. Binnenkort wordt door een deskundige het belastingjaar 2017 bestudeerd en daarom moet ik die bonnetjes min of meer inzichtelijk ordenen. Een karweitje waartegen ik al máánden opzag, en waarvan ik snel hoofdpijn krijg. Voor iemand die het maar niet lukt `wat losser’ te zijn is er één vraag van bijtend belang: privé of zakelijk? Als ZZP-er kan ik lang kijken naar een bonnetje waarop staat dat ik een uitsmijter heb gegeten in een café in Utrecht. In mijn agenda van vorig jaar staat niets op die datum. Wat deed ik daar? Privé of zakelijk? En het nieuwe belastingjaar is bijna voorbij! Losser, alsjeblieft losser!