Uitzicht

Een klein halfjaar was het weg, maar nu staat er weer een precies tegenover het huis, een compact blauw bouwseltje waarop WC-tje staat, met daaronder een telefoonnummer: 0345-571170. Uit het dak van het WC-tje steekt een bescheiden pijpje voor afvoer en toevoer van lucht. Eerst was het WC-tje er vanwege een verbouwing twee huizen verder. Die verbouwing duurde twee jaar. Nu is het huis van de buren aan de beurt. Begint maandag, maar gisteren, op Driekoningen, werd het WC-tje geplaatst. Ook de radio is al op de plaats van handeling gearriveerd, uiteraard een kolossale radio, maar die staat binnen. Het WC-tje dus niet.
Ik woon aan een smalle straat. Aan de overkant ervan zijn parkeerplaatsen. En tussen die parkeerplaatsen is een ruimte uitgespaard voor onder meer een lantaarnpaal en de mogelijkheid fietsen te plaatsen. Daar staat het WC-tje. Het is mijn uitzicht voor de komende periode. Het kan niet anders, dus ik klaag er niet over, ik houd ook niet van klagen. Het telefoonnummer dat onder het woord WC-tje staat, zal ook geen klaaglijn zijn. Waarschijnlijk kun je het bellen als je nóg een WC-tje wil. Dat zal, hoop ik, niet nodig zijn, hoewel me is opgevallen dat mannen die een huis verbouwen vaker naar het toilet gaan dan mensen die dat niet doen. Misschien eten en drinken ze meer om de verbouwing aan te kunnen. Niet dat ik er de hele dag op zit te letten, maar omdat het WC-tje min of meer bij je eigen huis hoort, vestigt hun toiletgedrag zich losjes in je leven. Je wilt er geen aandacht aan besteden, maar je doet het zonder dat je er erg in hebt.
Soms kruisen onze blikken zich, die van de bezoeker van het WC-tje en die van mij. We denken iets maar weten niet wat.