Uitzicht

Lang interview met minister Hugo in De Volkskrant zaterdag. Eerst wilde ik het overslaan. Ik zag de vraag staan of hij zelf in de Tweede Kamer wilde zitten en ook zijn antwoord: “Nee, ik ben meer van het runnen van de tent.” Dat zei hij ook toen hij werd aangesteld. Mannen die het hebben over `het runnen van een tent’, zijn in veel gevallen nuttig en belangrijk, maar zelden fascinerend. 
Ik las het toch, vooral omdat het zo lang was. Dan moest het uiteindelijk ergens over gaan. Deed het. Ook over zijn geloof. Toen kwam de vraag: “Heb je er vertrouwen in dat je in de hemel komt?” Een vraag die je zelden leest in een interview. Zijn antwoord was vaag. Hij was met het `hiernumaals’ bezig, een woordspeling die ik nauwelijks trek. Vervolgens: “Denk je dat Sywert van Lienden in de hemel komt?” Minister Hugo werd boos, vond het een `leipe’ vraag en ging koffie zetten. Ik moest even bijkomen. De hemel, het is niet niks.
Ik zat weer in de tweede klas van de lagere school met mijnheer pastoor dreigend voor ons. Die brieste dat niet iedereen zomaar in de hemel kwam. Dat we goed moest weten dat er ook een hel was. Met als milde variant: het vagevuur. Daar had je nog énig uitzicht op de hemel. De pastoor uitte zijn slotconclusie bijna schreeuwend: “Jullie moeten ver-schrik-ke-lijk braaf zijn!” Ik kreeg het er benauwd van. Ver-schrik-ke-lijk braaf leek me verschrikkelijk en oersaai.
Twee klassen later kwam er een jonge kapelaan die zei dat iedereen in de hemel kwam “want God is zo goed dat hij ons alles vergeeft wat we verkeerd doen”. Kort daarna werd hij uit het ambt gezet `vanwege een vrouw’. Zijn woorden heb ik altijd gekoesterd. Sywert hoeft zich ook geen zorgen te maken!