Uitzicht

Het is dat vuurwerk me nauwelijks interesseert, anders zou ik me wel verdiepen in hoe het nu precies zit. Het gaat dan om vuurwerk waarvan veel mensen vinden dat het ertoe doet, dus niet van die sterretjes en alles wat daarmee verwant is. Je mag dat vuurwerk wel kopen maar niet afsteken.
Ongetwijfeld begrijp ik het verkeerd, maar ik meen dat ik toch in de buurt van de kern van de kwestie ben. 
Misschien is het anders, ik merk het vanavond wel. Ik verwacht meer lawaai dan ooit, het donkere jaar dat afgelopen is, moet in rook en helse herrie verdwijnen. Aan bijna ieder lawaai heb ik een hekel, maar ik zet de tanden wel even op elkaar, voor het goede doel, een nieuw jaar dat het begin van een nieuwe tijd kan zijn, wat ik tegen beter weten in zeg, maar je wilt er zo graag op hopen.
Toen ik donderdagavond op het punt stond naar bed te gaan en nog even uit het raam keek, zag en hoorde ik ineens hoe de stilte doorbroken werd door vuurwerk. Kwam van achter de huizen aan de overkant. En niet zo’n beetje ook. Leek wel alsof iemand zich vergiste in datum en uur. Het waren enorme vuurpijlen, het werd feest in de doordeweekse hemel. Duurde best lang, dat ook nog.
Meestal heb ik heb ik de pest aan vuurwerk ver voor de jaarwisseling, maar hoe vreemd ook, nu vond ik het wel wat hebben, ook omdat ik dacht: misschien moet je zelf weten wanneer je aan een nieuw jaar begint. 1 januari is ook maar een afspraak, een van de vele die we ten aanzien van tijd en het verstrijken ervan hebben gemaakt.
Nee, uiteindelijk bepaal je het zelf. Je bent het zelf die op weg gaat naar een nieuw uitzicht. Kan ook over maand. Vuurwerk erbij hoeft niet per se. Belofte van uitzicht is genoeg, geloof in dat geluk.