Vaag

Als er in het openbaar diep door het stof wordt gegaan, lees ik altijd even waarom. En door wie natuurlijk. En wie er baat bij heeft. Meestal is dat laatste niet het geval, want aan het stof ging een vonnis vooraf, meestal een slopend vonnis, anders hoefde de gang door het stof niet zo diep te zijn. Van de gevonniste zijn vooral wat brokstukken over. Die heeft enige tijd nodig om de boel weer aan elkaar te lijmen, maar als voorheen wordt het nooit meer.
Vorige week oud-Kamerlid Gijs van Dijk van de PvdA. Beschuldigd van grensoverschrijdend gedrag, maar dat bleek niet zo te zijn. Ja, in de privésfeer reed hij een scheve schaats, waar alleen de mensen in de privésfeer wat mee te maken hebben. Maar toch min of meer einde carrière.
Partijbestuur heeft spijt: “De PvdA moet een veilige plek zijn voor mensen die iets overkomt. Daarbij moeten we er zorg voor dragen dat er zorgvuldige procedures zijn. Ook voor degenen die aangeklaagd worden.”
Mensen die iets overkomt. Wie niet? Maar goed, ik blijf hangen bij die zorgvuldige procedures.
Wij worden altijd in de media geïnformeerd over grensoverschrijdend gedrag. Soms is het duidelijk welk wangedrag het betreft, bijvoorbeeld van de ranzige The Voice-mannen. Maar te vaak is het vaag. Altijd een forse beschuldiging, grensoverschrijdend gedrag, maar hoezo? We zouden het toch ook vreemd vinden als we lazen dat iemand zes jaar gevangenisstraf krijgt vanwege `een misdaad’.
Om iemand te noemen: mevrouw Arib. Paar weken geleden weggezet, want grensoverschrijdend. Welke grenzen en van wie? Er worden suggesties gepreveld, maar helemaal begrijpen doen we het nog steeds niet.
Wel moeten we er uiteraard een mening over hebben. Ja nou!