Vaart

Ah, dacht ik gisterochtend, straks de paarden op het strand van Scheveningen. Oefenen voor Prinsjesdag. Begin van een reeks beelden die bij de laatste maanden van het jaar horen. Nog even en dan zien we in het journaal winkels vol kerstpullen. Misschien later ook nog wat signalen die te maken hebben met het schraler wordende sinterklaasfeest. Misschien ijsvorming met een eerste schaatser, maar laten we er niet op rekenen. De laatste beelden staan wel vast: overspannen werkers in een postsorteercentrum, met kerstmutsen op, en een lijkbleke leidinggevende die bitter verzucht dat het dit jaar een gekkenhuis is. En uiteraard mogen we ook nog naar de plekken kijken waar siervuurwerk wordt verkocht. Hierna nog één zucht en dan is het 2024. 
Straks qua Prinsjesdag één nieuwigheidje: prinses Alexia doet mee. Of moet meedoen. Ik denk het laatste. Als het aan haar lag, stond ze liever te dansen op een tropisch terras, want dat hoort bij haar tussenjaar. Ik las dat ze `de nieuwe Margriet’ wordt genoemd, een vergelijking waarvan ze waarschijnlijk last zal hebben. Margriet is van een andere tijd dan de hare.
De hoedjes die we straks te bewonderen krijgen, horen natuurlijk ook bij de rituelen die het laatst deel van het jaar vrolijke vaart geven. Fijn daarom het interview met de hoedenmaakster uit Twello, mevrouw Bos-Bollen, gisteren in deze krant. Opmerkelijk dat Jeanine Hennis graag kogels in haar hoed verwerkt wilde, omdat ze minister van Defensie was. Mevrouw Bos-Bollen weigerde dat. Had ik ook gedaan. Zou duiven hebben voorgesteld.
Nog steeds jammer dat de mannen geen grappige hoedjes op hebben of hoedje met een standpunt. Nou ja, ze zijn ook saaier. Daarom het brave jacquet.