Veranderingen

Het is een televisieserie die ik graag wil zien, maar de eerste aflevering miste ik al. Daarom hoop ik dat de serie over een tijdje op DVD te krijgen is. Kan ik rustig alles achter elkaar kijken. Iedereen zal dat voornemen kennen en weten dat er meestal niets van terechtkomt. In de buurt van de televisie staat hier een stapel series. Helemaal verklaren kan ik het niet, maar het is een geruststellende gedachte dat ik ieder moment kan gaan kijken, terwijl ik dat niet doe, althans voorlopig niet. Wat die gedachte dan precies geruststelt, weet ik niet.
Goed, ik heb het over de serie `Ondersteboven’ over de jaren zestig. Een groot deel van die periode was ik te jong om te beseffen wat er allemaal gebeurde, maar in de laatste helft begon ik mee te doen. Ik vond het geweldig dat de veranderingen die zich voltrokken, de rest van mijn leven gingen bepalen. Dat laatste hoopte ik natuurlijk. Inmiddels kan ik vaststellen dat het zo is gegaan. Ik zag het eerste deel dus niet, maar hoorde er gisteren mensen over praten. Dat gesprek ging niet over de grote veranderingen, wel vielen er woorden die me meteen vervulden, zoals Puch en Tomado.
Op een Puch heb ik nooit gereden, wat vooral kwam doordat het niet zo goed zat tussen brommers en mij. Ik merk dat ik er nog steeds niet graag over praat. Wel over Tomado.
Rond 1965 kwam er een Tomado-boekenkast in huis, stalen steunen die je in de muur moest schroeven en metalen planken in prachtige kleuren. Belangrijk verkoopargument was dat je de boekenkast naar eigen wens mocht inrichten! Echt! Mijn moeder zorgde in huis voor de techniek, want mijn vader was meer een denker. Mijn moeder installeerde de boekenkast dus en mijn vader, mijn twee zusjes en ik keken toe, aan tafel, alsof we haar moesten jureren. Tijdens de werkzaamheden mochten we niets zeggen. En ook toen de boekenkast hing waren we een tijdje stil, vol blij ontzag.