Verbindend

Ben de kernproblematiek beetje kwijt, maar was er kort geleden niet weer druktemakerij over sommige leden van het Koninklijk Huis. Dat moest worden voorkomen dat ze ergens een mening over ventileerden? Dat premier Rutte hen al die jaren lekker hun gang had laten gaan, maar dat de nieuwe premier voor veel gedrag een stokje moest steken? Zoiets toch? Het fijne weet ik er niet meer van, wel dat ik dacht: laat die mensen toch. Is toch begrijpelijk dat ze geen zin hebben om alleen maar linten door te knippen of op een andere kinderachtige manier representatief te zijn en zich lachend en zwaaiend volstrekt onpersoonlijk te vertonen op plekken die door hun aanwezigheid even een meerwaarde krijgen?
Nu is er dus gedonder over prinses Laurentien. Dat ze zich bezighoudt met leesbevordering, vindt iedereen prima. Soort positieve hobby. Maar over haar inzet voor slachtoffers van die door en door beschamende toeslagenaffaire is al een tijdje zeurderig gemopper, want dat hoort niet thuis bij het Koninklijk huis. Er wordt altijd zo zalvend gezegd dat de Koninklijke familie een verbindende rol heeft in dit kleine land. Een van de familieleden bekommert zich om mensen die door de overheid in de steek zijn gelaten. Lijkt me enorm verbindend.
De gevolgen van die toeslagenaffaire slepen zich maar voort. Dat er iemand op het ministerie van Financiën met de vuist op tafel slaat, kan alleen maar hartstikke nuttig zijn. Iets in die orde zal er wel gebeurd zijn. We weten het niet precies, net zoals het niet duidelijk is wie er problemen hebben met de prinses. Er zijn `meldingen’ en zoals altijd zijn de klagers anoniem. Waarom verzet binnen de overheid geen mens zich tegen die laffe anonimiteit?