Verscherpt

Als de dag van gisteren. Dat zeggen we vaak als we ons belangrijke gebeurtenissen herinneren. En als we de belangrijke gebeurtenis niet zelf hebben meegemaakt, zeggen we er meestal bij waar we waren toen we over de gebeurtenis hoorde. De meeste belangrijke gebeurtenissen gaan nooit voorbij. Als we het dan over de dag van gisteren hebben, is die dag ook vandaag.
Gisteren hoorde ik oud-premier Wim Kok over de aanval op Amerika 15 jaar geleden. In zijn eerste zin gebruikte hij al het woord `surrealistisch’. Ja, die dag stond ik een tijdschriftenwinkel naar een groot televisiescherm te kijken met een paar Amerikaanse toeristen die niet wisten hoe ze het hadden. Niemand wist dat, geloof ik. Het kon niet waar zijn. Toen ik even later weer op straat liep, kwam ik mensen tegen die zeker wisten dat er een nieuwe oorlog was begonnen. Op dat moment kon ik hen niet geloven, maar ze hadden natuurlijk gelijk.
Daar dacht ik weer aan toen ik afgelopen weekend op de luchthaven van Toulouse liep. Vanwege de op het nippertje verijdelde aanslag in Parijs, waren de veiligheidsmaatregelen verscherpt zoals dat heet. Veel enorm bewapende politie. Het was er druk, maar ook stil, niet eens onheilspellend stil. Nee, het was meer een bedeesde stilte. Men praatte op zachte toon. Ik sprak een man die gids was in Parijs. Hij zei dat er steeds minder mensen kwamen, nauwelijks Amerikanen meer, geen Chinezen, geen Japanners. Iedereen was bang. Het zou hem waarschijnlijk zijn baan kosten. Hij zei dit niet verontwaardigd, hij begreep het wel. Hoort allemaal bij de oorlog die vijftien jaar geleden begon. Ook de opluchting toen ik even later door de uitgang van Schiphol de zachte nazomeravond in liep.