Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Vertoning

Benieuwd waar de laatste fase van de formatieonderhandelingen zich voltrekt. De Efteling?
Gisteren en eergisteren spraken ze op een andere locatie. Met een tuin. Ze hadden enorme vrijetijdskleding aan. De heren Pechtold en Rutte droegen gympen, de heer Buma zomerschoenen en de heer Segers gewone bruine schoenen, waarschijnlijk omdat hij geen gympen of zomerschoenen in de kast had staan.
Vandaag of morgen is iedereen vrij. Voor overleg in eigen kring. De heer Segers overlegt niet, maar gaat met zijn voortreffelijke secondant Carola Schouten naar een concert van U2, in Berlijn. Als ik had moeten kiezen tussen een overleg in eigen kring en een concert van U2, was ik meteen naar eigen kring gevlucht. Ik ben ook eens naar een concert van U2 geweest (“Ga toch gezellig mee!”) en het kostte me een week om daarvan te herstellen. Niet omdat het te hard of te indringend was, maar omdat het zo’n belachelijk pompeuze vertoning bleek, wat vooral door de zanger kwam, die om de haverklap over een betere wereld begon te preken.
Goed, terug naar de gympen, de zomerkleding en de andere locatie. Heb er natuurlijk geen verstand van, maar wat ik wel weet is dat het allemaal niet helpt. Op gympen en in zomerkleding ga je heus niet anders met standpunten om dan wanneer je in je nette pak zit. Als dat wel zo is, zijn het standpunten van niks. Een andere locatie helpt ook niet. Ik zie het ook aan collega’s die met een boek bezig zijn dat niet wil loskomen. Trekken ze zich terug op een plek waaraan je normaal nooit zou denken, en daar wachten ze op betere tijden, meestal vergeefs.
De onderhandelaars willen later kunnen zeggen, inmiddels in korte broek: “We hebben er echt álles aan gedaan!”