Vervangster

Wat ik niet wist, was dat ons zieke koningin vorige week vervángen moest worden. In China dus. Blijkbaar werd er tijdens dat staatsbezoek op een koning én een koningin gerekend, maar de koningin was er maar even bij. We weten allemaal wat haar mankeerde. Als ik koningin was zou ik dat lastig vinden, maar ja, als je vaag doet over de ziekte, gaat iedereen speculeren en dan krijg je weer de raarste geruchten. Zo gaat dat nu eenmaal met majesteiten. Zij doen niet vreemd, dat doen de onderdanen. Ik heb dat staatsbezoek niet zo gevolgd. Toen ik hoorde dat we twee panda’s te leen kregen, leek me dat voldoende informatie. Dus ik vernam vrij laat wie de vervangster van Máxima was en helaas heb ik er geen beelden van gezien: staatssecretaris Sharon Dijksma. Laat ik meteen zeggen dat ik niets tegen Sharon Dijksma heb. Ik kan alleen niet goed tegen haar stem. Het is net alsof je iemand in een vertraagde tekenfilm hoort spreken. O ja, paar jaar geleden was het de bedoeling of háár bedoeling dat ze burgemeester van Nijmegen werd. Iets in mij zegt dat het beter is dat dat niet doorging. Maar goed, in sommige Chinese kringen denkt men dat Sharon Dijksma de koningin van Nederland is. En hoewel ik, nogmaals, niets tegen haar heb, vind ik dat toch jammer. Ik heb niet zo veel met het koningshuis, maar kijk graag naar onze koningin. Ze heeft een uitstraling die goed is voor mijn humeur. Als ze ergens arriveert, dan arriveert er ook iemand. De meeste Chinezen zullen niet weten waar Nederland ligt, maar dat ze opkeken tegen onze koningin, is zeker, letterlijk en figuurlijk. Het was echter maar van korte duur en toen verscheen Sharon Dijksma aan de zijde van de koning. Van zijn gedachteleven kan ik me geen enkele voorstelling maken, maar als het mij zou overkomen dan zou ik, nee, laat ik mijn mond houden, want dan is het net of ik toch iets tegen Sharon Dijksma heb en dat heb ik echt niet.