Verveeld

Hoe de constructie heet, ben ik kwijt. Ik heb het over vuurwerk. In het Journaal zag ik dat er iets nieuws bedacht was: je kon vuurwerk met elkaar verbinden, zodat je maar één lont hoefde aan te steken voor een heleboel sensatie.
Bij zoiets vraag ik me twee dingen af. Ding één is uiteraard hoe men erbij komt. Was er onder de vuurwerkliefhebbers gemor gehoord, zo van: hartstikke fijn al dat vuurwerk, maar wat zou het fantastisch zijn al de boel aan elkaar verbonden kon worden. Is dit een gevalletje van een vraag creëren voordat die bestond, vergelijkbaar met de ontwikkeling van de krokodel, een mixture van een kroket en een frikadel? Is deze snack er gekomen omdat fijnproevers aan de bel hebben getrokken? Volgens mij hoeft niet alles er per se te zijn, ook dat met elkaar verbonden vuurwerk niet.
Ding twee dat ik me afvraag is: ik zag dat het gewoon te koop is, dus het mag van de overheid. Waarom? Knalt het? Dat is me onduidelijk. Ik ben tegen al het vuurwerk dat knalt. Er is al genoeg lawaai in ons dagelijks leven. Ik kwam deze week mijn leuke buurvrouw tegen. Met haar kun je iedere oorlog winnen, maar nu was ze ontdaan. Naast haar hoofd was er oorverdovend vuurwerk geëxplodeerd. Ze moeten niet aan mijn buurvrouw komen!
Ik zag het vaker gebeuren. De veroorzakers van deze grauwe pret zijn jongens die geen kwajongens meer zijn, want ze rennen niet lachend weg, maar blijven verveeld staan staren wat het effect is van wat ze hebben aangericht.
Siervuurwerk vind ik leuk. Ik kocht het zelf vaak en hechtte eraan op oudejaarsdag vroeg naar de winkel te gaan en daar naar vaders met jonge zonen te kijken. Maar nu ben ik aan zee en daar is het vooral stil. Ja, je hoort de zee.