Verwachtingen

Sinterklaas winkelt alleen. Dat zei de premier eergisteren. De kleine rol van de goedheiligman (wat een vreemd woord toch!) in zijn toespraak was prettig. Ik meen zelfs dat hij zei dat Sinterklaas verstandig was. Bedoeling is duidelijk: dat moeten wij óók zijn. Zeker onze omgang met pakjesavond. Als je gewend bent het decemberfeestje in een groot gezelschap te vieren, moet je het over meer avonden verdelen. Te begrijpen, maar moet er niet aan denken. Dan maar niet. De organisatie is te verwarrend. 
Ook dat alleen winkelen, snap ik. Doe ik trouwens al zolang ik pakjesavond vier. Op het laatste moment toeslaan zorgt bij mij altijd voor een uitstekend resultaat, niet te lang dubben. Kán alleen maar in mijn eentje.
Door Sinterklaas in persoon op te voeren kreeg de heer Rutte iets vaderlijks. Heeft hij sinds het begin van de uitbraak altijd, maar dinsdag inniger. Hij kwam met een trucje dat iedereen die kind is geweest, zich zal herinneren: belerend uitgaan van goed gedrag. Dus zeggen dat je iets níet gaat verbieden, omdat iedereen ont-zet-tend goed inziet wat verstandig is. (Tweede keer in dit stukje: verstandig.) 
Ik denk aan mijn ouders die een avond uit gaan, met vrienden. Die vrienden zijn er al om hen op te halen. Ik zit in een hoek van de kamer zeer verdiept in een avontuur van Kuifje. Toch hoor ik mijn moeder zeggen: “Nee, hij weet heel goed dat hij om een uur of negen naar bed moet. Ja, hij weet heel goed dat hij niet de hele avond televisie moet blijven kijken.” Ze spreekt deze woorden harder uit dan strikt noodzakelijk is. Dus als ik vanavond te laat naar bed ga, is dat fout, maar nog fouter is dat ik niet aan verwachtingen voldoe. Kan helpen, meestal niet.