Verwend

Op een hoek hier in de buurt is een pop-up store, dus een winkel met telkens wisselende inhoud. In de coronatijd ben ik er eens binnen geweest, want toen waren er mondkapjes te koop (uit China!), uitsluitend mondkapjes, want dat is er ook met een pop-up store aan de hand: je kunt er vaak maar één ding kopen. Na de mondkapjes was het ijs en op dit moment is het de crompouce. De winkel heet dan ook House of Crompouce. Tot februari. Dan wordt er weer wat anders verhandeld.
Het is niet belangrijk, maar ik vind een crompouce een raar product. Een croissant is een croissant, een tompouce een tompouce. Waarom zou je ze gaan mengen? Ja, iemand moet het idee hebben gekregen. Die had misschien ontevreden geluiden gehoord over de croissant of tompouce of over beide. Dat ze een beetje saai waren of zoiets. We zijn een verwend volk.
Tijdje terug was er een kok op de vondst gekomen een frikandel en een kroket samen te voegen. Het resultaat heette krokandel of krododel. Misschien is het er nog wel, maar hoor er nooit iemand over, wat maar goed ook is.
De crompoucenwinkel passeer ik een paar keer per week, want vier deuren verder is de boekhandel waar ik graag kom. Ik probeer niet naar binnen te kijken. In een advertentie las ik dat je er ook `de leukste merchandise voor de échte crompoucefans’ kunt krijgen, informatie die me vaag neerslachtig stemt. Van de ander kant ben ik ook nieuwsgierig naar die merchandise. Wat zou het zijn? Crompoucesleutelhangers, crompouce-T-shirts? Wie wil die hebben? Wat voor leven leidt de échte crompoucefan? Hoe woont die?
Gelukkig betreur ik het niet dat ik niet van de crompouce houd. Heb ik wel met erwtensoep `uit eigen keuken’. Moet ik helaas niet aan denken!