Verzorgd

`Doe wel iets nets aan.’ Hoor ik soms en voel dan meteen weerstand die ik niet trefzeker kan verklaren. Wat is net? Ja, keurig – dat is misschien de beste vertaling. Of verzorgd. Ik lees over een Amerikaans onderzoek waarin staat dat het dragen van nette kleren een gevoel van macht geeft. Je voelt je zelfverzekerder en je gaat er anders van denken, abstracter. Het duurde even voor ik begreep wat abstract denken was, maar dat betekent dat je het grote geheel overziet in plaats van dat je je op details richt. Ik draag soms een pak, maar dat doe ik met enige tegenzin. Vooral de broek bevalt me niet, zeker wanneer ik wind tegen heb. Toch heb ik het soms aan, maar dat voel ik me niet zelfverzekerder dan anders (en dat is dus niet zo zelfverzekerd) en ik ga er ook niet abstracter van denken. Ik verdwaal altijd in de details. Dat zit in me. In een pak voel ik me altijd nogal verpakt, het woord zegt het al, ik wil graag lós zijn. Daarom voel ik me juist scherper in nonchalante kleding. Dat gevoel zakt overigens met een doffe zicht in elkaar als er iets mis mee is. De open gulp bijvoorbeeld. Ook erg: de kruipende sok. Zo heet dat toch? Een sok die zich in de schoen terugtrekt. Paar dagen geleden moest ik op een podium een gewichtig betoog houden. Ik mocht erbij zitten en toen zag ik het dus: één sok was min of meer verdwenen. Dat praat niet lekker. En de sok liet zich niet zomaar corrigeren, nee, de schoen moest even uit. Op een podium is dat een behoorlijke handeling. Men vond het sympathiek, hoorde ik achteraf.