Vingers

Nederland is een land vol beroering, steeds meer náre beroering, maar ook beroering die alleen maar opmerkelijk is. Van dat soort beroering kan ik houden, hoewel die helaas niet altijd tot me doordingt, terwijl ik toch popelende voelsprieten heb. 
Gisteren hoorde ik toevallig over de beroering die is ontstaan door het feestdagennummer van Allerhande, het advertentieblad van Albert Heijn. Ik dacht meteen: het zal toch niet weer gaan… Maar nee, de beroering betreft de vegetarische kersthapjes. Er staan er te veel in. Echt waar. Daardoor worden de niet-vegetarische kersthapjes gedemoniseerd. Dat woord werd niet gebruikt, maar steekt vaak de kop op wanneer er beroering ontstaat. 
Iemand moet met die beroering begonnen zijn. Zit dus in de Allerhande te lezen en ineens: “Dat kán toch niet! In wat voor land leven we?” En dan onmiddellijk contact opnemen met lotgenoten die vegetarische kersthapjes ook niet in hun systeem krijgen. Beroering is een feit. Die dringt door tot de media, want ik hoorde er dus van op de radio. Ik probeer me de gezichten voor te stellen van de personen die door de vegetarische hapjes in de gordijnen worden gejaagd. Herken ik ze op straat?
Ook denk ik aan het centrum dat Voedingscentrum wordt genoemd. Daar is een campagne gestart die Echte Mannen op de vingers tikt, althans de Echte Mannen die vlees eten, te veel vlees, maar misschien zijn dat wel alle Echte Mannen want volgens het voedingscentrum zijn ze daaraan enorm te herkennen: aan hun behoefte aan vlees. In mijn omgeving bevinden zich ook Echte Mannen die dat niet zo hebben, dus tot in ieder vezel een Echte Man, maar een vegetarisch kersthapje gaat er best in. Hoe sta ik hierin? Kom ik op terug.