Vlammen

Natuurlijk, alle muziek die ik wil horen kan ik via spotify in huis krijgen. Toch ben ik nog steeds koper, niet alleen omdat er hier in de buurt een fantastische muziekwinkel is. Daar weten ze precies waar ik van houd, en op vrijdag of zaterdag komen liefhebbers aan een grote tafel midden in de winkel zitten om over muziek te praten en alles wat het leven mooi maakt.
Het is bijna vijfentwintig jaar geleden dat er een paar duizend langspeelplaten verbrand werden in een loods waarin ik die vanwege een huiselijke verbouwing had opgeslagen. Een inbreker kon er niet in en stak daarom de boel in de fik. Nog steeds hoor ik het zinnetje op de locale televisie: “De brandweer laat het pand gecontroleerd afbranden.” En dan dus ook beelden van de brand. In de vlammen en de rook zag ik mijn muziek gaan en een heleboel kunst en boeken en ook bijna al mijn foto’s. En nog veel meer. Ik praat en schrijf hier niet graag over, maar soms moet het, want ik blijf eraan denken, in het begin dagelijks en nu een paar keer per week, inmiddels vooral aan de foto’s.
Sindsdien koop ik nauwelijks langspeelplaten meer. Lange tijd had ik er geen zin meer in. Wel cd’s. Ik hecht ook aan het ding cd met als het goed is, een boekje vol informatie erin over de muziek en de makers. Heb je op spotify niet.
Bovendien verheug ik me altijd op de wandeling naar de winkel, terwijl ik weet wat ik wil hebben. 
Morgen de nieuwe van The Rolling Stones waarover al een paar maanden wordt gespeculeerd. Hackney Diamonds is de titel. Ik hoorde een piepklein fragment en wist meteen: hartstikke oké. Ik ga echt niet de hele tijd zeggen dat ik óók wel weet dat het oude mannen zijn. Zijn het, maar ook helemaal niet. Kom op.