Vlieg

Appels moeten glimmen. Die kennis ontleen ik aan de avonturen van Flipje, het fruitbaasje uit Tiel. Die las mijn vader voor toen ik vier was. Sindsdien weet ik het van die appels. Mijn moeder kwam regelmatig met een zak appels van een vriendin, zelf geplukt, maar die glommen niet, dus schudde ik mijn hoofd. Mijn moeder zei: “Rechtstreeks van de boom!” Ik bleef bij mijn standpunt, was zelf ook een fruitbaasje.
Ik denk daaraan terwijl ik door het boek Het Blomvliegeffect blader. Gaat over ons koopgedrag, hoe dat bepaald wordt zonder dat we het in de gaten hebben. De titel komt van de afbeelding van de vlieg die je in sommige wc-potten ziet: mannen spatten dan niet in het rond, maar richten op die vlieg, onbewust, wat ik trouwens altijd bewust doe, om te zien of ik nog kan mikken. 
Het boek is geschreven door een gedragswetenschapper en een reclamestrateeg. Die weten dus van wanten.
Er komt veel aan de orde: de geur van vers brood, het woord `vers’ bij andere producten, verpakkingskleuren waaraan je niet gewend bent en enorme exclusiviteit suggereren, vis die zogenaamd op ijs ligt, loze kortingen, de kassa waar je alleen maar kunt pinnen waardoor je niet haarscherp in de gaten hebt wat je uitgeeft.
Ik kan me niet voorstellen dat er nog iemand is die niet weet hoe we gemanipuleerd worden! Maar waarschijnlijk kan het ons allemaal niet schelen, omdat we ons wijsmaken dat we toch gewoon doen wat we willen. Ik bijvoorbeeld denk dat sterk: ik ruik wel pas gebakken croissants, maar die onweerstaanbare geur doet me echt niks, nee, ik heb gewoon zin in een croissant, ineens ja, watertandend, maar dat heb ik vaker. Klein voorbeeldje om duidelijk te stellen dat ik niet gek ben.