Vogelnestje

Op welk traject hij werkzaam is, weet ik niet precies – in de buurt van Zwolle hoe dan ook, maar ik ben geïnteresseerd in de NS-conducteur die reizigers die geen kaartje hebben, laat kiezen tussen een boete of lichamelijke oefeningen. Of het een grap is, geen idee, maar ik zag een filmpje waarin een reiziger zich tien keer opdrukt, blijkbaar zonder protest. Rest van de coupé telt mee: één, twee, drie, enzovoort. Conducteur kijkt tevreden toe, als een gymnastiekleraar die zich begrepen voelt. Dit filmpje kan natuurlijk in scène zijn gezet, maar de gang van zaken laat me niet los. Soms vergeet ik mijn OV-kaart voor de scanner te houden (verschrikkelijke tekst, dit) en dat heb ik natuurlijk pas in de gaten als de trein rijdt – als die dat doet tenminste, want het blijft altijd afwachten. Tegenwoordig vindt er meestal geen controle plaats, maar stel wel en de conducteur laat me de keuze: boete of een vogelnestje maken aan het bagagerek? Terwijl hij dit voorstelt, kijken mijn medereizigers gespannen toe: doet-ie het of doet-ie het niet? Natuurlijk kan ik voor de boete kiezen. Die is niet mals, maar alles bij de NS is duur. Heb ik me bij neergelegd, ik zeur er daarom niet over. Maar is het simpel en keurig voldoen van de boete niet een beetje flauw? Zorg ik niet voor leven in de brouwerij als ik dat vogelnestje maak of even op mijn handen ga staan of wat de conducteur ook van me vraagt? Kan ook best zijn dat hij wil dat ik iets zing. Waarom niet? En dan niet iets wat ik zelf wil (`Zij dronk ranja met een rietje, mijn Sophietje’), maar bijvoorbeeld het tweede couplet van het Wilhelmus. Dat zal me leren. Misschien zingt iedereen in de coupé wel mee en dan wordt het ontroerend. Maar het mag natuurlijk ook niet zo zijn dat je dáárom zwart gaat reizen. Dat het een oplossing wordt voor mensen die dringend aandacht nodig hebben. Hoewel: waarom niet? Dan is dat ook weer geregeld.