Voorbij

Hoewel velen van ons tijd genoeg hebben om bij veel stil te staan, lukt het niet bij alles. Zo had ik tot gisteren niet aan de Lintjesregen gedacht, eind volgende maand. Die gaat gewoon door, las ik. Alleen worden de lintjes later opgespeld. Dus als het virus is bedwongen. Je weet vaak niet wat je van iets moet denken. Het lukt me bijvoorbeeld niet hierover een gedachte te mobiliseren, zelf geen kleine.
Wel denk ik dikwijls aan de tijd na deze tijd, als alles voorbij is. Dat zeggen we dan: als alles voorbij is. We zullen onze handen vol hebben aan de nieuwe tijd en moeten het weer op een heel andere manier met elkaar doen, ons sociale leven op gang brengen, bedoel ik. Lijkt een fluitje van een cent. Is het niet.
Veel houdt er op. De troostberichten. Paar dagen geleden hoorde ik op de radio over een hondje in Engeland. Dat was zo blij dat zijn baasje de hele dag thuis was dat het niet kon ophouden met kwispelen. Hij kreeg er een ontsteking aan zijn staart van. Daaraan was hij geholpen en het kwispelen begon weer een beetje te lukken. We hoorden een geluidsopname van het verbonden staartje dat aan het kwispelen was. Kijk, normaal word je niet van zoiets op de hoogte gebracht. 
Ik krijg ook veel grappige foto’s en filmpjes toegestuurd. Dat houdt dan natuurlijk ook op, want we hebben het vast meteen weer ontzettend drukdruk. Die drukte zal ook weer wennen zijn.
Het zijn grote en kleine kwesties. Peter R. de Vries zien we nauwelijks op televisie deze dagen. Hij is uiteraard ook coronadeskundige, maar niemand erkent of beseft dat. Of dit een grote of kleine kwestie is, weet ik niet.
We moeten de horeca er weer bovenop helpen. Zorgt misschien voor nieuwe problemen. Wordt vervolgd.