Vooruitgang

Troostrijke jeugdherinnering: mijn moeder was een paar dagen weg om haar broer bij de verhuizing te helpen, ze had mijn piepjonge zusje meegenomen. Ik was een jaar of zes en mijn vader moest even voor het huishouden zorgen. Dat had hij, 35 jaar oud, nog nooit gedaan, het was een andere tijd. Ik merkte dat bijvoorbeeld aan de ochtendpap, havermout die hij met koffiemelk had bereid, want hij had in de winkel op de fles gelezen dat die koffiemelk een traktatie of zoiets was. Het was zo goed bedoeld dat ik er niets van wilde zeggen, maar het kost weinig moeite de smaak van de substantie op te roepen. 
Wat me vooral imponeerde was de afwas die zich overal in de keuken en huiskamer ophoopte. Er kwamen als altijd vrienden op bezoek die bleven eten en drinken. Hoe dat eten op tafel kwam, geen idee. Mijn vader wilde de vuile vaat liever niet zien, hij had alles in de kasten gezet. “Voordat mama thuiskomt regel ik het allemaal piekfijn.”
Mijn moeder kwam onverwacht een dag eerder terug en keek in vrolijke verbazing om zich heen. Uit niets bleek dat ze teleurgesteld was, ze zei alleen maar: “Jongens toch.” Die woorden vatten veel samen. Toen ze ons een droogdoek had toegeworpen, zei mijn vader: “Er zou een machine voor moeten zijn.” Die waren er, geloof ik al, maar nog niet gangbaar in de huishoudens.
Hier in huis is de afwasmachine al een paar dagen voorgoed uitgewassen. Er komt een nieuwe, maar die is `even niet leverbaar’. Lang geleden dat ik het met de hand heb gedaan, maar het heeft wel wat. Je beseft weer hoe je verwend bent door De Vooruitgang en komt op opvallende gedachten. En ik denk aan mijn moeder die er altijd bij zong. Mijn vader en ik zongen mee, toen, enorm bedeesd.