Voorziening

Als een paar dagen zijn drie mannen de kelder van een buurhuis aan het verbouwen. Een paar deuren verder, maar vaak is het net alsof mijn kelder wordt behandeld. Ze zijn vooral met beton in de weer, geloof ik, want in de naam van het verantwoordelijk bedrijf komt in grote letters BETON voor. Af en toe verrichten ze zaagwerkzaamheden waarvan mijn huis behoorlijk trilt. En ik ook. Maar het geeft niet, het hoort bij de dynamiek van het leven. Er staat nu ook een bouwwerkje aan de overkant van de smalle straat en dat is een mobiel toilet, blauwe wanden en een wit dak. Uit dat dak steekt een schoorsteenpijpje. Op de deur hangt een bord waarop te lezen valt: WC-tje. Met daaronder een telefoonnummer, ik neem aan van degene die de voorziening levert, maar het kan ook zijn dat je kunt telefoneren met de persoon die zich in de kleine ruimte bevindt. Heb het nog niet geprobeerd. Toen het ding werd geplaatst, wist ik natuurlijk dat het een mobiel toilet was, maar toch vind ik het sympathiek dat het er ook op staat. Ook dat het een verkleinwoord is. Ik zie er op uit en vaak stel ik vast dat een van de mannen naar binnen gaat. Ik let er niet speciaal op, maar soms staar ik uit het raam, op zoek naar een gedachte. En ineens kan er door het begin van zo’n gedachte een man lopen die het hangslot van het WC-tje opent. Het zijn grote, brede mannen die met beton kunnen lezen en schrijven, maar krijgen iets kwetsbaars als ze binnen zijn. Ik kijk ook altijd even naar het schoorsteenpijpje. Alsof ik rookontwikkeling verwacht.