Vork

In de receptie van het hotel waar ik logeer, hangt een bordje waarop staat: Als je ontbijt op bed wilt hebben, moet je in de keuken slapen. Het is Deens hotel, maar de tekst is in het Engels. Helder. 
Zoals in veel hotels voltrekt het ontbijt zich in een zaal. Met een tafel waarop van alles staat waardoor je veel meer eet dan je thuis gewend bent. Maar ik houd ik mezelf strak in de gaten, want in tegenstelling tot de meeste gasten ben ik in mijn eentje en zonder dat je er erg in hebt, kunnen de andere gasten je betrappen op zonderling gedrag. Als zij beetje morsend eten, is dat geen probleem, maar als Man Alleen moet je ervoor zorgen dat je het niet te bont maakt. Natuurlijk ook niet je bord volladen, je moet goed laten zien dat je je manieren kent. 
Ik ben ook de enige niet-Deen en men is zich daarvan bewust. Dat zie ik aan hoe ze naar me kijken als ik met een speciale vork een plakje kaas van een stapel plakjes kaas los sta te wurmen.
De hele ontbijtzaal is op echtparen of gezinnen ingericht. Als ik de zaal binnenkom, staat de hoteleigenares onmiddellijk naast me om me een plaatsje te wijzen. Soms is dat bij anderen aan tafel. Ook daarom heb ik iets te lezen bij me.
Iedereen ziet eruit of de zomer niet zomerser kan, luchtige, kinderlijke vakantiekleding en puike sandalen. Het is echter bitter koud en de regen raast tegen de ramen. Kan me verder niet schelen, maar ik heb een trui aan en een gewone lange broek, niet zo’n halve. Weet het niet zeker, maar ben bang dat ik zo de draak steek met de Deense mentaliteit.
Na het ontbijt zit ik bekaf in mijn kamer. Niet te lang, want vrij snel hoor ik de schoonmaakster. Je kunt als Man Alleen de deur niet op slot houden.