Vulling

Een fanatiek vleeseter ben ik niet. Hooguit twee keer per week. Verder vis of vegetarisch. Bevalt prima. Als ik vlees koop, graag bij een slager die zich groen noemt, denk ik dan ook niet aan `de mondiale vleescrisis die de aarde bedreigt’. Die crisis wordt door milieupessimisten voorspeld, want de vraag naar vlees blijft toenemen. Dat laatste wist ik niet, maar ik geloof het onmiddellijk. Als je om je heen kijkt, is het aan sommige mensen ook te zien. Dan denk je verontrust: ja, die zorgen ervoor dat de vraag naar vlees steeds dringender wordt. Over zeewier hoor je de laatste tijd erg weinig. Vorig jaar las ik er nog een leerzaam artikel over. Gezond en smakelijk te bereiden. Ik herinner me nog een interessant detail: als we in een gebied ter grootte van Portugal zeewier zouden kweken, hoefde er nergens in de wereld honger te zijn. Maar ja, ik geloof niet dat dit invloed heeft op de toenemende vraag naar vlees. Voor de derde keer schrijf ik hier over het eten van insecten. Dat is immers ook vlees, met geweldige kwaliteiten, begrijp ik. Maar toch. Ik las bevindingen van een proefpanel dat de tanden heeft gezet in insectenvlees dat in de Jumbo te koop is, onder de naam `Insecta’. Geen prikkelende naam, moet ik zeggen. Ik beperk me tot de Insecta schnitzel. Een van de deskundigen merkt op dat de vulling te los en te zacht is. Je gaat niet meteen aan vlees denken. O ja, dat moet natuurlijk. `Muffe nasmaak’ is een andere bevinding. Vind ik minder erg dan `te los en te zacht’. Ik ben een watje, stel ik vast.